Mamy ostatni post prawie zablokował serwer. Prościutki tekścik o podstawowych sprawach w życiu okazał się tak potrzebny hordom rodziców, jak deszcz rolnikom. Przy czym największe emocje wzbudził fragment o fundamencie wychowania, czyli o pełnej rodzinie: Pierwszym składnikiem tej receptury, podstawowym i niezbędnym jest stabilny dom, a w nim mama z tatą. Dom, czyli dobre miejsce, w… Czytaj dalej A co, jeśli nie działa?
Często słyszę od obcych ludzi podszyte nutką zazdrości westchnienie „Macie szczęście, że udało się wam TAK dobrze wychować pięcioro dzieci…” TAK dobrze oznacza, że nasze dzieci – pomijając normalne zrywy lenistwa, słomianych zapałów, wściekłości bez powodu tudzież obrażania się na świat i okolice – są na ogół zdyscyplinowane, kulturalne, ładnie się wysławiają, uczą się… Czytaj dalej Przepis na ideał
Warto wiedzieć, że taki kryzys – większy czy mniejszy – nadejdzie. Jak człowiek wie, co go czeka, jest w stanie się do tego przygotować. Kiedy robi się trudno, trzeba zacząć od wezwania kogoś do pomocy przy dzieciach, np. babci, opiekunki czy kogoś, kto ugotuje albo posprząta. Cudowne wydarzenie, jakim są narodziny dziecka, bywa czasem… Czytaj dalej Przełom czyli kryzys.
Będąc młodą panienką, Mama zawsze myślała sobie, jak fajowe jest jej pokolenie; jakie mądre, empatyczne, sympatyczne i nigdy – przenigdy nie popełniające błędów swoich rodziców. Minęło czasu małowiele, Mamowe pokolenie zgrubło, wyłysiało, podtatusiało, podmamusiało no i powoli, powoli zaczęło się oteściać. I zgadnijcie, co? Otóż zaczęło doświadczać dokładnie tych samych problemów i popełniać dokładnie te… Czytaj dalej Teściowe po raz drugi
„Co się stało? Wielka cisza spowiła ziemię; wielka na niej cisza i pustka. Cisza wielka, bo Król zasnął. Ziemia się przelękła i zamilkła, bo Bóg zasnął w ludzkim ciele, a wzbudził tych, którzy spali od wieków. Bóg umarł w ciele, a poruszył Otchłań. Idzie, aby odnaleźć pierwszego człowieka, jak zgubioną owieczkę. Pragnie nawiedzić tych, którzy… Czytaj dalej Starożytna homilia na Wielką i Świętą Sobotę
Bywają takie rzeczy w życiu domowym i rodzinnym, na których realizację-chociaż planowaną wciąż i wciąż na nowo-potrzeba wieków. Jak tak Mama sobie myśli i przypomina sobie te mgliste, bo wciąż niezrealizowane plany, to zawsze ma to samo skojarzenie ze „Strasną zabą” K I Gałczyńskiego. Pewna pani na Marsałkowskiej kupowała synkę z groskiem w… Czytaj dalej Tym razem wnętrzarsko
Mama niedawno wysłuchała wielkopostnego „Paśnika”, w którym ojciec Norbert Kuczko opowiedział przedziwną historię pewnego koncertu jazzowego. To make long story short, najsłynniejszy jazzowy koncert świata zorganizowała siedemnastoletnia dziewczyna, Vera Brandes. Rzecz działa się 24 stycznia 1975 roku w Kolonii; wystąpić miał młody wówczas pianista Keith Jarret. Wydarzenie miało się odbyć w kolońskiej operze, po przedstawieniach,… Czytaj dalej Piękne brzmienie
