Boże Narodzenie za pasem, a Mama boryka się jak nie z grypą to z migreną, a cenne chwile ulatują w dal, razem z nieupieczonym pasztetem, niekupionym mięskiem na świąteczne pieczyste i innymi potencjalnymi świątecznymi przysmakami. Pierwsze dwa tygodnie adwentu Mama sobie subtelnie celebrowała – roraty, lampiony, świece, paśniki… Pomimo grypska, jakoś Mama była na… Czytaj dalej Chaotyczny ocean spokoju
Mrugaj, mrugaj gwiazdko mała, Gdzie jesteś, wiedzieć bym chciała… Obyśmy spojrzeli na siebie nawzajem inaczej niż zwykle. Obyśmy potrafili usłyszeć to, co wypowiadane tylko sercem. Obyśmy potrafili na chwilę przysiąść na progu, aby popatrzeć w niebo. Czy potrafimy zobaczyć to, co niewidoczne dla oczu: Dzieciątko, maleńkie jak wróbelek, złożone w żłóbku naszych splecionych dłoni?… Czytaj dalej Gwiazdka
Zostało tylko kilka dni. Tegoroczny Adwent, może dlatego, że krótszy, jakoś bardziej dał się odczuć, przynajmniej w Dużym Domu. Mama mocniej niż zwykle zanurzyła się w tę niezwykłą przestrzeń oczekiwania. Każde czytanie było jakby pierwszy raz słyszane, a jednocześnie znane tak dobrze, jak własne ciało. Najpierw Głos, który rozlega się w mroku, który każe… Czytaj dalej Ostatnia prosta
Od kilku dni Mama nie wychodzi z kuchni: jak nie gotuje to piecze, jak nie gotuje i piecze to wydaje posiłki, jak nie wydaje posiłków, to po nich sprząta. Dwadzieścia osób na Wigilii trzeba ugościć. Ubrać choinkę, uwić wieńce, uprasować obrusy, przewlec wstążeczki przez milion dziurek w milionie pierniczków, zawiesić lampki, wyszorować łazienki i tak… Czytaj dalej Boże Narodzenie
Im człowiek jest starszy, tym szybciej mija mu czas. Ostatnio jakoś dotkliwiej doświadczam tej wielkiej prawdy. Staram się wcisnąć jak najmocniej pedał hamulca, ale bez efektu, bez efektu. Odwracam głowę i widzę adwent i święta jako wielki kolorowy wir przygotowań, ludzi, spotkań, wstrząsających wydarzeń i radości. Czy gdzieś w wieczności istnieje taki sznureczek, na który… Czytaj dalej Ach, jak szybko
Mama w Dużym Brązowym Domu 