A Ziemia toczy, toczy swój garb uroczy; toczy się, toczy się czas. Przewirowaliśmy w kolorowym kalejdoskopie świąteczno-noworocznym i wylądowaliśmy w samym środku-środeczku zimy. Ciemności nadal kryją co prawda naszą polską ziemię, ale przesilenie już nastąpiło, dnia co dzień przybywa i powolutku turlamy się ku wiośnie. Grunt rozmarza, cebulaki gremialnie i odważnie wystawiają zielone czubeczki, pączki… Czytaj dalej Sprzątanie świata
Jak to miało być? Żyli długo i szczęśliwie w małym domku, otoczeni gromadką dzieci; na kuchence bulgotał obiad, a z piecyka wysnuwał się kuszący zapach ciasta. Zapach miłości. Zapach zapierającego dech szczęścia. Małe łapki rozsypujące na podłogę cukier zmieszany z mąką. Jak jest? Dwoje ludzi miotających się pomiędzy buntem a rozpaczą, między nadzieją a apatią.… Czytaj dalej Kiedy nie jest tak, jak miało być
Ten wpis dedykuję mojej córce Natalii z nadzieją, że chociaż w części odpowiedział na jej pytania Jaka jest tajemnica więzi między ludźmi, między mężem i żoną? Co sprawia, że w miarę upływu czasu stają się sobie coraz bliżsi, coraz drożsi, coraz bardziej niezbędni? Z czego wyrasta ta tajemnicza relacja, dzięki której dwoje ludzi nie wyobraża… Czytaj dalej Tajemnica więzi
Mamy ostatni post prawie zablokował serwer. Prościutki tekścik o podstawowych sprawach w życiu okazał się tak potrzebny hordom rodziców, jak deszcz rolnikom. Przy czym największe emocje wzbudził fragment o fundamencie wychowania, czyli o pełnej rodzinie: Pierwszym składnikiem tej receptury, podstawowym i niezbędnym jest stabilny dom, a w nim mama z tatą. Dom, czyli dobre miejsce, w… Czytaj dalej A co, jeśli nie działa?
Warto wiedzieć, że taki kryzys – większy czy mniejszy – nadejdzie. Jak człowiek wie, co go czeka, jest w stanie się do tego przygotować. Kiedy robi się trudno, trzeba zacząć od wezwania kogoś do pomocy przy dzieciach, np. babci, opiekunki czy kogoś, kto ugotuje albo posprząta. Cudowne wydarzenie, jakim są narodziny dziecka, bywa czasem… Czytaj dalej Przełom czyli kryzys.
Będąc młodą panienką, Mama zawsze myślała sobie, jak fajowe jest jej pokolenie; jakie mądre, empatyczne, sympatyczne i nigdy – przenigdy nie popełniające błędów swoich rodziców. Minęło czasu małowiele, Mamowe pokolenie zgrubło, wyłysiało, podtatusiało, podmamusiało no i powoli, powoli zaczęło się oteściać. I zgadnijcie, co? Otóż zaczęło doświadczać dokładnie tych samych problemów i popełniać dokładnie te… Czytaj dalej Teściowe po raz drugi
14 września 1995. Małżeństwo z niewielkim stażem, bez samochodu. Jedno, półtoraroczne maleństwo w domu, już śpi; drugie „niedługo” ma się urodzić. Wracają wczesnym wieczorem ze spotkania ze znajomymi. Nagle żona mówi, że to już! Jak to: miało być za dwa tygodnie? A więc taksówka: na Żelazną! Taksówkarz, stary Warszawiak, od razu wie o co chodzi.… Czytaj dalej Ojciec przy porodzie, lata dziewięćdziesiąte. Opowiada Tata.
